Laugardagur til leti

Ég hef oft heyrt að menn sjái gjörðir sínar í börnum sínum, ég hef aldrei gefið þessu neinn sérstakan gaum fyrr en um daginn. Það þurfti ekki nema 2 setningar frá frumburðinum til að minna mig á að "litlir pottar hafa líka eyru".

1) Dögun er e-ð þreytt á barnatímanum í sjónvarpinu og vill slökkva á tækinu en nær ekki að ýta nógu fast á takkann: "Hvernig slekkur maður á þessu ANDSKOTANS sjónvarpi???"

2) Dögun er e-ð að snúast í kringum mig í sófanum þegar ég var að gefa Sól, og ég var með löppina uppi á sófaborðinu. Það fór e-ð í pirrurnar á Dögun sem þurfti að sjálfsögðu að komast framhjá akkúrat þessa leið. Ég sagði henni að ég væri svo þreytt og ég þyrti að hafa löppina þarna á meðan Sól væri að drekka. Eftir að hú var búin að þræta við mig í nokkur tíma segir hún: "Viltu gjöra svo vel að færa löppina áður en ég verð ROSALEGA REIÐ"

Úúúúúúúúppssssssssss!!!!!

En svona af því það er laugardagur og ég í sérstakelga góðu skapi (enda búin að undirbúa forrétt og gera tvöfaldan eftirrétt, á meðan Óðinn dundar við aðalréttinn ofan í aldraða foreldra mína sem koma í mat í kvöld), ætla ég að skella inn 2 myndum af gullmolunum mínum sem ég tók í morgun.

Prinsessan (sem heldur að hún sé enn einkabarn og litla bollan systir hennar)


Í eins fötum